ವಿಮಾನದ ರೆಕ್ಕೆಗಳು

ವಿಮಾನದ ರೆಕ್ಕೆಗಳನ್ನು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ತೇಲುವ ಅದ್ಭುತ ಎಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಅಂತ ಬಣ್ಣಿಸುವುದುಂಟು. ವಿಮಾನ ಪ್ರಯಾಣದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ನೋಡಿದಾಗ, ಅಗಾಧವಾದ ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಗಾಳಿಯ ಒತ್ತಡಕ್ಕೆ ಬಾಗುವುದನ್ನು ನೋಡಿ ಅನೇಕರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಆತಂಕ ಮೂಡುವುದು ಸಹಜ.

‘ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ವಿಮಾನದ ಭಾರವನ್ನು ಹೊತ್ತಿರುವ ಈ ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಮುರಿದುಹೋದರೆ ಗತಿ ಏನು?’ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮೂಡಬಹುದು. ಆದರೆ, ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ವಿಮಾನದ ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಆಧುನಿಕ ಎಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಕ್ಷೇತ್ರದ ಒಂದು ಅದ್ಭುತವಾಗಿದ್ದು, ಅವುಗಳನ್ನು ಊಹೆಗೂ ಮೀರಿದಷ್ಟು ದೃಢವಾಗಿ ಮತ್ತು ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ವಿನ್ಯಾಸಗೊಳಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಹಾಗಾದರೆ ವಿಮಾನದ ರೆಕ್ಕೆಗಳ ಮಹತ್ವವೇನು? ಇವು ಕೇವಲ ವಿಮಾನದ ಅಂದವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುವ ಭಾಗಗಳಾಗಿರದೆ ವಿಮಾನ ಹಾರಾಟದ ಪ್ರತಿಹಂತದಲ್ಲೂ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಪಾತ್ರವಹಿಸುತ್ತವೆ. ಅವುಗಳಿಲ್ಲದ ವಿಮಾನದ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನೇ ಊಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ರೆಕ್ಕೆಗಳ ಪ್ರಮುಖ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಹೀಗೆ ವಿಂಗಡಿಸಬಹುದು.

ಇದನ್ನೂ ಓದಿ: ಮೃದು ಲ್ಯಾಂಡಿಂಗ್‌ ಎಂಬ ಭ್ರಮೆ

ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ಮೇಲ್ಮುಖ ಒತ್ತಡ (ಲಿಫ್ಟ್) ಸೃಷ್ಟಿಸುವುದು. ಇದು ರೆಕ್ಕೆಗಳ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಮುಖ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಕಾರ್ಯ. ವಿಮಾನವು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ತೇಲುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೇ ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಸೃಷ್ಟಿಸುವ ಲಿಫ್ಟ್(Lift) ಎಂಬ ಶಕ್ತಿ. ಇದನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ರೆಕ್ಕೆಗಳ ವಿಶಿಷ್ಟ ಆಕಾರವನ್ನು ಗಮನಿಸಬೇಕು.

ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಏರೋಫಾಯಿಲ್ ಆಕಾರ (Airfoil Shape). ವಿಮಾನದ ರೆಕ್ಕೆಯ ಅಡ್ಡಛೇದವನ್ನು ( cross-section ) ನೋಡಿದರೆ, ಅದರ ಮೇಲ್ಭಾಗವು ಸ್ವಲ್ಪ ಉಬ್ಬಿಕೊಂಡಿದ್ದು, ಕೆಳಭಾಗವು ಬಹುತೇಕ ಚಪ್ಪಟೆಯಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಈ ವಿಶಿಷ್ಟ ವಿನ್ಯಾಸವನ್ನು ಏರೋಫಾಯಿಲ್ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಇಲ್ಲಿ ಬರ್ನೌಲಿಯ ತತ್ವ (Bernoulli's Principle) ವನ್ನು ಗಮನಿಸಬೇಕು.

ವಿಮಾನವು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಚಲಿಸಿದಾಗ, ಗಾಳಿಯು ರೆಕ್ಕೆಯ ಮೇಲ್ಭಾಗ ಮತ್ತು ಕೆಳಭಾಗದಲ್ಲಿ ಹರಿಯುತ್ತದೆ. ಉಬ್ಬಿದ ಮೇಲ್ಮೈಯ ಕಾರಣ, ರೆಕ್ಕೆಯ ಮೇಲ್ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಗಾಳಿಯು ಹೆಚ್ಚು ದೂರವನ್ನು ವೇಗವಾಗಿ ಕ್ರಮಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಬರ್ನೌಲಿಯ ತತ್ವದ ಪ್ರಕಾರ, ಗಾಳಿಯ ವೇಗ ಹೆಚ್ಚಾದಂತೆ ಅದರ ಒತ್ತಡ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ.

ಹೀಗಾಗಿ, ರೆಕ್ಕೆಯ ಮೇಲ್ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆ ಒತ್ತಡ ಮತ್ತು ಕೆಳಭಾಗದಲ್ಲಿ (ಗಾಳಿಯ ವೇಗ ಕಡಿಮೆ ಇರುವುದರಿಂದ) ಅಧಿಕ ಒತ್ತಡ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಒತ್ತಡದ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೇ ರೆಕ್ಕೆಯನ್ನು ಮೇಲಕ್ಕೆ ತಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಇದೇ ‘ಲಿ-’. ನೂರಾರು ಟನ್ ತೂಕದ ವಿಮಾನವನ್ನು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತೇಲಿಸುವುದು ಇದೇ ಶಕ್ತಿ.

ಎರಡನೆಯದು, ನಿಯಂತ್ರಣ ಮತ್ತು ಚಲನೆ (Control and Maneuverability). ವಿಮಾನವನ್ನು ತಿರುಗಿಸಲು, ಏರಿಸಲು, ಇಳಿಸಲು ಮತ್ತು ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ಹಾರಾಟ ನಡೆಸಲು ರೆಕ್ಕೆಗಳ ಮೇಲೆ ಅಳವಡಿಸಲಾದ ಚಲಿಸುವ ಭಾಗಗಳು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಏಲರಾನ್‌ ಗಳು (Ailerons). ರೆಕ್ಕೆಗಳ ಹೊರ ತುದಿಯಲ್ಲಿರುವ ಈ ಭಾಗಗಳು ವಿಮಾನವನ್ನು ತನ್ನ ಅಕ್ಷದ ಸುತ್ತ (roll) ಉರುಳಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತವೆ.

ಒಂದು ರೆಕ್ಕೆಯ ಏಲರಾನ್ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಚಲಿಸಿದರೆ, ಇನ್ನೊಂದು ರೆಕ್ಕೆಯದ್ದು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಚಲಿಸುತ್ತದೆ, ಇದರಿಂದ ವಿಮಾನವು ಎಡಕ್ಕೆ ಅಥವಾ ಬಲಕ್ಕೆ ವಾಲುತ್ತದೆ. ಮತ್ತೊಂದು ಫ್ಲ್ಯಾಪ್‌ಗಳು ಮತ್ತು ಸ್ಲ್ಯಾಟ್‌ಗಳು (Flaps and Slats). ಇವು ರೆಕ್ಕೆಗಳ ಒಳಭಾಗ ಮತ್ತು ಮುಂಭಾಗದಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ. ಟೇಕಾಫ್ ಮತ್ತು ಲ್ಯಾಂಡಿಂಗ್ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಕಡಿಮೆ ವೇಗದಲ್ಲಿಯೂ ಹೆಚ್ಚು ಲಿಫ್ಟ್‌ ಪಡೆಯಲು ಇವುಗಳನ್ನು ಹೊರಚಾಚಲಾಗುತ್ತದೆ. ‌

ಇದು ವಿಮಾನವು ಕಡಿಮೆ ರನ್‌ವೇ ಅಂತರದಲ್ಲಿ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಏಳಲು ಮತ್ತು ಇಳಿಯಲು ಅತ್ಯಗತ್ಯ. ಮೂರನೆಯದು, ಇಂಧನ ಸಂಗ್ರಹಣೆ(Fuel Storage). ಆಶ್ಚರ್ಯಕರ ಎನಿಸಬಹುದು, ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲ ಆಧುನಿಕ ವಾಣಿಜ್ಯ ವಿಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಇಂಧನವನ್ನು ರೆಕ್ಕೆಗಳ ಒಳಗೆ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಟೊಳ್ಳಾಗಿದ್ದು, ಅವುಗಳೇ ಬೃಹತ್ ಇಂಧನ ಟ್ಯಾಂಕ್‌ಗಳಾಗಿ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತವೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಹಲವು ಕಾರಣಗಳಿವೆ.

ಇಂಧನದ ತೂಕವನ್ನು ವಿಮಾನದ ಕೇಂದ್ರ ಭಾಗದಿಂದ ದೂರ, ರೆಕ್ಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಹಂಚುವುದರಿಂದ ವಿಮಾನದ ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ಕೇಂದ್ರವನ್ನು (Center of Gravity) ಸಮತೋಲನದಲ್ಲಿಡಲು ಸಹಾಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂಧನದ ತೂಕವು ಹಾರಾಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಮೇಲಕ್ಕೆ ಬಾಗುವ ಒತ್ತಡವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ.

ಪ್ರಯಾಣಿಕರ ಕ್ಯಾಬಿನ್‌ನಿಂದ ಇಂಧನವನ್ನು ದೂರವಿಡುವುದು ಸುರಕ್ಷತೆಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಉತ್ತಮ. ಬೋಯಿಂಗ್ 747, ಏರ್‌ಬಸ್ ಎ-380ರಂಥ ದೊಡ್ಡ ವಿಮಾನಗಳಲ್ಲಿ, ಬೃಹತ್ ಜೆಟ್ ಎಂಜಿನ್‌ಗಳನ್ನು ರೆಕ್ಕೆಗಳ ಕೆಳಗೆ ಜೋಡಿಸಲಾಗಿರುತ್ತದೆ. ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಈ ಎಂಜಿನ್‌ಗಳ ಅಗಾಧ ತೂಕ ಮತ್ತು ಅವು ಸೃಷ್ಟಿಸುವ ಒತ್ತಡವನ್ನು ತಡೆದುಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟು ಬಲಿಷ್ಠವಾಗಿರುತ್ತವೆ.